bestaansrecht
"Gesprek met mezelf"
Ik draag mijn innerlijk kind op mijn hoofd.
Ze is bang, ze wil niet afgewezen worden. Ze schreeuwt en roept en tiert.
Mijn gedachten kleuren mistig grijs.
Waarom kan ik haar niet geruststellen? Ik probeer het nochtans, telkens opnieuw.
Maar ze blijft in mijn hoofd wonen, controle houdend op mijn volwassen leven.
Ik kan niet voluit leven. De afwijzing doet haar teveel pijn.
Ze wil geliefd zijn, zo graag, zo heel graag.
"Lieve Elfie, de tijd is rijp om je innerlijke kind in je armen te sluiten.
Geef haar zelf de innerlijke veiligheid en liefde die ze zoekt.
Zie haar. Speel met haar en leef ondertussen VOLUIT jouw leven.
Laat je leven niet bepalen door de woorden van een ander.
Wat anderen vertellen zegt iets over hen, wat het in jou triggert zegt iets over jou.
Draag de verantwoordelijkheid over je eigen leven en laat de ander zich ontfermen over hun stuk.
Je bent onderweg, heel bewust en zuiver. Je doet het goed "
De wijze vrouw in mij kan dit al voor een stuk, maar ze mag nog flink oefenen. ;-)
